Τα άλμπατρος που τρώνε πλαστικό...

Νησιά Μίντγουεϊ 

   Ο Νικ συνάντησε για πρώτη φορά τα άλμπατρος του Λέισαν (Phoebastria immutabilis) στη διάρκεια μιας εκπαιδευτικής-ερευνητικής επίσκεψης στα κοραλλιογενή νησιά Μίντγουεϊ στον Βόρειο Ειρηνικό. Πάνω από 450.000 ζευγάρια άλμπατρος βρίσκονται στα Μίντγουεϊ, πράγμα που σημαίνει ότι είναι το «σπίτι» του μεγαλύτερου πληθυσμού του συγκεκριμένου είδους στον κόσμο. Τα πουλιά καλύπτουν μια περιοχή 2,4 τετραγωνικών μιλίων, κάνοντας φωλιές παντού.

   Όταν όμως κοιτάξεις γύρω σου, εκτός από τα πουλιά βλέπεις ότι όλο το νησί καλύπτεται από τεράστιες ποσότητες πλαστικού. «Είναι αδύνατον να μη δεις πλαστικό, βρίσκεται παντού!» δηλώνει ο Νικ. Και το περίεργο είναι ότι ακόμη μεγαλύτερη συγκέντρωση πλαστικού παρατηρείται γύρω από τις φωλιές των άλμπατρος. 

Ευκαιρία για νεαρούς αναγνώστες να γίνουν συγγραφείς

The Children's Bookshow competition

   Το διάβασμα φαίνεται ότι "κινδυνεύει" να ξαναγίνει μόδα στη Βρετανία, εάν γίνει πιστευτή η έρευνα του οργανισμού the National Literacy Trust, η οποία έδειξε ότι τα ποσοστά των παιδιών που αναφέρουν ότι απολαμβάνουν το διάβασμα έχει αυξηθεί για πρώτη φορά μέσα σε οχτώ χρόνια.

    Η έρευνα 30.000 παιδιών ηλικίας οχτώ έως δεκαέξι ετών κατέδειξε ότι περισσότερα από τα μισά παιδιά (53,3%) παραδέχτηκαν ότι απολαμβάνουν το διάβασμα "πάρα πολύ" ή "αρκετά". 

Τροφικές αλυσίδες

Γιο - γιο

από πού προήλθε η φράση;

  Πρόκειται για ένα παιχνίδι που έκανε την εμφάνισή του το 1929. η προέλευσή του, όμως, είναι πολεμική. Στα πολύ παλιά χρόνια ήταν όπλο και ζύγιζε περίπου 2 κιλά. Το έριχναν στο κεφάλι του εχθρού και το ξανά έπαιρναν πίσω με ένα σχοινί 7 μέτρων.

Πηγή : Νατσούλης Τ. , (1995), Λέξεις και φράσεις παροιμιώδεις, Αθήνα: Σμυρνιωτάκης

Το δέντρο της μνήμης

Εσύ, πώς θα ένιωθες εάν ήσουν πρόσφυγας;

Τι θα σου έλειπε περισσότερο στη νέα σου πατρίδα;

Μάθημα: Ιστορία έκτης δημοτικού

Ενότητα: Μικρασιατική καταστροφή

Διάρκεια: Μία διδακτική ώρα

Φωτογραφίες παλαιών βιβλίων διαθέσιμες στο Flickr

Εκατομμύρια αρχεία περνούν από το Internet Archive στα Commons του Flickr

Ουάσινγκτον 

   Οι αναξιοποίητες φωτογραφίες 600 εκατομμυρίων σελίδων από παλαιά βιβλία που έχει ψηφιοποιήσει ο μη κερδοσκοπικός οργανισμός Internet Archive ανεβαίνουν σταδιακά στο Flickr, με την συμβολή του ακαδημαϊκού Kalev Leetaru. Υπολογίζεται ότι το σάιτ φιλοξενίας φωτογραφιών της Yahoo θα πλημμυρίσει από 12 εκατομμύρια ιστορικές φωτογραφίες από το 1500 έως το 1922 που έχουν περάσει στο public domain και θεωρούνται κοινό κτήμα, χωρίς περιορισμούς στην χρήση τους.

   Οι φωτογραφίες προέρχονται από βιβλία δημόσιων βιβλιοθηκών τα οποία επί χρόνια ψηφιοποιούνται από το Internet Archive, εντούτοις καταλήγουν σε μορφή αρχείου PDF ή απλού κειμένου χωρίς δυνατότητα αναζήτησης των φωτογραφιών. 

Για την ποίηση του Τάσου Λειβαδίτη

του Παντελή Μπουκάλα

     Η καλή ποίηση ποντάρει πάντοτε σε έναν δεύτερο χρόνο. Το στοίχημά της δεν παίζεται ποτέ εφάπαξ, όπως ξέρουμε και από την ιστορία των γραμμάτων, όπου δεν είναι λίγα τα περιστατικά επανανακάλυψης ή αργοπορημένης αναγνώρισης. Ξέρουμε, επί παραδείγματι, πως αν ο Κωστής Παλαμάς, στη δεκαετία του 1880, δεν «ηγόραζε εκ τινος παρά την Αγίαν Ειρήνην παλαιοπώλου δύο τομίδια ελληνικών ποιημάτων», το ένα με τον «Οδοιπόρο» του Παναγιώτη Σούτσου και το άλλο «άγνωστον αγνώστου εις αυτόν ποιητού», το οποίο και τον «είλκυσε» και τον «εξέπληξε», ίσως η αναντικατάστατη και ανάδελφη φωνή του Ανδρέα Κάλβου δεν θα αποκτούσε τη δεύτερη ευκαιρία της. Ξέρουμε επίσης ότι κάθε άλλο παρά καταδικαστικό για τη μοίρα του λόγου του ήταν το γεγονός ότι ο Γιώργος Σεφέρης τύπωσε το «Μυθιστόρημά» του το 1935 σε μόλις 150 αντίτυπα, ότι ο Κωνσταντίνος Καβάφης δεν εξέδιδε καν τα ποιήματά του υπό μορφή τυπικού βιβλίου ή ότι η «Αγονος γραμμή» του Αρη Αλεξάνδρου είχε πουλήσει μόνο έξι αντίτυπα στην πρώτη της έκδοση, το 1952, και η «Ευθύτης οδών» μόλις εννιά.

Βιολέτες για μια εποχή

"Το καλοκαίρι ο ουρανός διανυκτερεύει 

οι μυρουδιές έχουν την παιδική μας ηλικία 

μέσα στον ύπνο μας κοιμούνται τα πιο ωραία ταξίδια 

κι εγώ δεν έχω άλλο όπλο απ' το να διηγούμαι ψεύτικες ιστορίες και να τις πιστεύω"

Λειβαδίτης Τ., (1985), Βιολέτες για μια εποχή

Συναισθηματική Εκπαίδευση

   Η Συναισθηματική Εκπαίδευση αποτελεί έναν διαρκώς αναπτυσσόμενο τομέα που περικλείει ποικίλες και πολυδιάστατες επιστημονικές, ανθρωπιστικές και ολιστικές προσεγγίσεις, όπως την νευροβιολογία, την γνωστική και ανθρωπιστική ψυχολογία, την ψυχονευροανοσολογία, ανατολικές θεωρίες, κτλ.

Η Συναισθηματική Εκπαίδευση στην πράξη

   Η Συναισθηματική Εκπαίδευση στοχεύει στην ενεργοποίηση (επανα-δραστηριοποίηση) των συναισθηματικών κέντρων/συστημάτων του εγκεφάλου την ώρα που ο «εκπαιδευόμενος» εμπλέκεται προσωπικά καθώς την ίδια στιγμή έχει μια βιωματική εμπειρία με ένα συναισθηματικό πλαίσιο. Συνεπώς, η Συναισθηματική Εκπαίδευση είναι εκ φύσεως βιωματική. Μέσα σε αυτήν την διαδικασία συμμετέχουν τόσο ο εκπαιδευόμενος όσο και το θέμα (συναισθηματικό πλαίσιο), που του παρατίθεται κάθε φορά. Καλλιεργώντας ένα ανοικτό, μή-επικριτικό περιβάλλον, ασκήσεις και δραστηριότητες χρησιμοποιούνται για να προκαλέσουν συναισθηματικές απαντήσεις σε άμεσα ζητήματα, προκειμένου ο εκπαιδευόμενος να μάθει από αυτά και σχετικά με αυτά.

Συναισθηματική νοημοσύνη

    Ως Συναισθηματική Νοημοσύνη ορίζεται το σύνολο των νοητικών δεξιοτήτων και συμπεριφορών του ανθρώπου που του επιτρέπουν να καταγράφει, να αντιλαμβάνεται, να συνειδητοποιεί τα συναισθήματά του, να τα διαχειρίζεται και να μπορεί να κατανοεί ποιό είναι το βαθύτερο μήνυμα του κοινωνούν σχετικά με θετικές ή αρνητικές εμπειρίες λαμβάνει ή επιθυμεί να λάβει ο εαυτός του, προκειμένου να καθοδηγήσει τις επόμενες σκέψεις και δράσεις του.

Τi είναι η συναισθηματική Νοημοσύνη (Σ.Ν.)

    Είναι το σύνολο εκείνων των Συναισθηματικών – Συμπεριφορικών Δεξιοτήτων που μας βοηθούν στην ομαλή και φυσιολογική διαχείριση των συναισθηματικών μηνυμάτων σε προσωπικό και διαπροσωπικό επίπεδο, προς όφελός μας. 

    Η Συναισθηματική Νοημοσύνη αφορά στις ρίζες των εκφρασμένων συναισθημάτων, τον τρόπο που επηρεάζουν την ανθρώπινη συμπεριφορά και διαβίωση καθώς και τον τρόπο, με τον οποίο είναι δυνατόν να αλλάξουν οι αρνητικές σκέψεις και συμπεριφορές σε πιο θετικές και να τις ενισχύσουν/εδραιώσουν. Ένα συναίσθημα αποτελεί ένα μήνυμα από τον εσώτερο εαυτό μου, το οποίο μου υποδεικνύει αν το περιβάλλον στο οποίο βρίσκομαι την δεδομένη στιγμή είναι «φιλικό» [ευχάριστο] ή «εχθρικό» [δυσάρεστο] προς εμένα και πώς να διαχειριστώ την παρούσα πραγματικότητα προς το μέγιστο αγνό όφελός μου.

Πώς δουλεύουν οι πύραυλοι;

Με ένα βιντεάκι

   

Προβλήματα λόγου-ομιλίας και οι επιπτώσεις τους

Μαρία Παπαδημητρίου, Ψυχολόγος – Λογοπεδικός

Κλεονίκη Βλασσοπούλου, Εδική Παιδαγωγός

   Παιδιά με προβλήματα στο λόγο και την ομιλία συμπεριλαμβάνονται σύμφωνα με το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο Ειδικής Αγωγής, στα άτομα με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Προσωπικά θα προσέθετα και παιδιά με προβλήματα στην επικοινωνία γενικότερα, καθώς οι περιπτώσεις αυτές θεωρούνται πολύ σοβαρότερες διαγνωστικά και θεραπευτικά κι επηρεάζουν περισσότερο την καθημερινότητα και τη μελλοντική εξέλιξη του παιδιού. Είναι καλό λοιπόν ευθύς εξ’ αρχής να διαχωρίσουμε τις τρεις αυτές ανθρώπινες λειτουργίες:

Αλλαγή σχολείου: Φτου κι απ την αρχή...

Τι γίνεται όταν μετά τις διακοπές το παιδί επιστρέφει σε διαφορετικό σχολείο; 

Πόσο εύκολο είναι να προσαρμοστεί ξανά στο νέο περιβάλλον;

...της Λίζας Βάρβογλη, ψυχολόγου-ψυχοθεραπεύτριας Ph.D., παιδοψυχολόγου

   Μια δύσκολη εμπειρία για γονείς και παιδιά είναι η πρώτη φορά στο σχολείο (ή τον παιδικό σταθμό). Ο φόβος του αγνώστου, ο αποχωρισμός από τα οικεία πρόσωπα, η νέα κατάσταση, η συνειδητοποίηση του παιδιού ότι χάνει τα «πρωτεία», η απώλεια της αίσθησης της μοναδικότητας που είχε στο σπίτι, η γνώση ότι θα πρέπει να δουλέψει και να κουραστεί για να ενταχθεί σε μια νέα ομάδα, όλα αυτά αποτελούν δυσκολίες πρακτικές αλλά κυρίως ψυχολογικές, που σηματοδοτούν το πέρασμα από το σπίτι στο σχολείο. Κι ενώ «κάθε αρχή και δύσκολη», ο χρόνος προσαρμογής κάθε παιδιού στο σχολείο είναι διαφορετικός: από λίγες ώρες μέχρι λίγες εβδομάδες.

   Μερικές φορές όμως, χρειάζεται μια καινούργια, εξίσου δύσκολη αρχή, όταν το παιδί αλλάζει σχολείο. Αλλαγή σχολείου γίνεται όταν το παιδί αλλάξει σπίτι και γειτονιά, όταν γίνει η μετάβαση από τον παιδικό σταθμό στο νηπιαγωγείο, από το νηπιαγωγείο στο Δημοτικό ή γιατί πολλές φορές οι γονείς επιθυμούν να στείλουν το παιδί τους σε ένα καλύτερο εκπαιδευτικό περιβάλλον. Κι ενώ οι λόγοι αυτής της αλλαγής είναι προφανείς, φυσιολογικοί κι αποδεκτοί από τους γονείς, για το παιδί μια αλλαγή -ακόμα κι αν είναι προς το καλύτερο- αποτελεί ένα πλήγμα και το κλονίζει, έστω και παροδικά.

Ισπανικά: η δημοφιλέστερη γλώσσα στα σχολεία της Βρετανίας

Ξεπερνούν τα γαλλικά στις προτιμήσεις των μαθητών στη Βρετανία

   Τα ισπανικά θα αντικαταστήσουν τα γαλλικά ως η πιο δημοφιλής ξένη γλώσσα στα σχολεία της Βρετανίας, σύμφωνα με τον διευθυντή του μεγαλύτερου οργανισμού εξετάσεων της χώρας.

   Ο Andrew Hall, υπεύθυνος του AQA exam board έκανε την πρόβλεψη έπειτα από την αύξηση των αιτήσεων για το ισπανικό GCSE για έκτη συνεχόμενη χρονιά. Τα προηγούμενα οχτώ χρόνια, έχει σημειωθεί 50% αύξηση ζήτησης των ισπανικών σε αντίθεση με τα γαλλικά που εμφανίζεται αισθητή μείωση. Ο αριθμός των υποψηφίων για γαλλικά και γερμανικά έπεσε 9.246 και 3.041 αντίστοιχα τη φετινή χρονιά. Τα γερμανικά βρίσκονται στην τρίτη θέση προτίμησης με τα ισπανικά να τα έχουν ξεπεράσει για πρώτη φορά το 2008.

"Και οι τοίχοι έχουν αυτιά"

από πού προήλθε η φράση;

    Από τα αρχαιότατα χρόνια έως τον μεσαίωνα, η άμυνα μιας χώρας εναντίον επιδρομέων ήταν, κατά κύριο λόγο, τα τείχη που την κύκλωναν. Τα τελευταία χτίζονταν συνήθως με τη συμβολή σκλάβων ή αιχμαλώτων μαχών. Οι μηχανικοί, όμως, ανήκαν απαραίτητα στο στενό περιβάλλον του άρχοντα ή του βασιλιά που κυβερνούσε. Τέτοιοι μηχανικοί ήταν ο Αθηναίος ο Αριστόβουλος, ο οποίος συμμετείχε στην κατασκευή των τειχών του Πειραιά, ο Λαύσακος και ο Ναρσής. 

Πώς φτιάχνονται τα τζιν;

Αγαπημένα και διάσημα

Όλοι έχουν ένα τζιν ή δυο ή περισσότερα..Γύρω στα 450 εκατομμύρια τζιν πωλούνται κάθε χρόνο, όμως πώς δημιουργούνται; 

Άοπλοι όλου του κόσμου ενωθείτε!

    του Θανάση Γιαλκέτση

   Συμπληρώθηκαν φέτος δέκα χρόνια από τον θάνατο του Ιταλού φιλοσόφου Νορμπέρτο Μπόμπιο (1909-2004). Μια καλή αφορμή για να ακούσουμε ξανά τη φωνή αυτού του σημαντικού στοχαστή, όπως φτάνει σε μας από μια ομιλία του παρελθόντος.

    Η λογική της ισχύος είναι εκείνη των απόλυτων αντιθέσεων, της ασυμβατότητας μεταξύ δύο συστημάτων αξιών ή συμφερόντων, του «ή το ένα ή το άλλο». Ή Ρώμη ή Καρχηδόνα. Αν η Ρώμη νικήσει, δεν θα μείνει ούτε πέτρα στην Καρχηδόνα. Ουαί τοις ηττημένοις! Υπάρχει σε κάθε υποκείμενο της βούλησης για δύναμη η αυταπάτη της τελικής λύσης. Οσοι ανήκουν στη δική μου γενιά έχουν μάθει καλά τι εννοούμε «τελική λύση». Για να αναφέρω ένα επίκαιρο παράδειγμα, αν τεθεί το πρόβλημα της σύγκρουσης μεταξύ του κράτους του Ισραήλ και των Παλαιστινίων ως σχέση ριζικής αντίθεσης, «ή εμείς ή εκείνοι», η τελική λύση θα είναι ή η καταστροφή του κράτους του Ισραήλ ή η εξόντωση των Παλαιστινίων από το κράτος του Ισραήλ. Στο σύμπαν που κυριαρχείται από τη λογική της ισχύος, κάθε συμφωνία συνάπτεται πάντοτε με τον όρο «ούτως εχόντων των πραγμάτων».

Οδηγός επιβίωσης

 στην εποχή των πολυμέσων

Σε ένα ειδικά διαμορφωμένο δωμάτιο στη Βαρκελώνη, εξοπλισμένο με πλήθος αισθητήρων, επιστήμονες ερευνούν τις συνειδητές και υποσυνείδητες αντιδράσεις του ανθρώπου στην πρόσληψη μαζικών δεδομένων και πληροφοριών.

   Υπολογιστές, τάμπλετ, κινητά τηλέφωνα, ενημερωτικές οθόνες, τηλεοράσεις, ραδιόφωνο, εφημερίδες, βιβλία και άλλες εκδόσεις, μικροσυσκευές, κωδικοί και συσκευές ανίχνευσης, ελέγχου ή και πιστοποίησης προσώπων.

     Κάθε στιγμή σχεδόν ο σύγχρονος άνθρωπος δέχεται έναν κατακλυσμό δεδομένων. Κάθε λεπτό δημιουργούνται στον πλανήτη 1,7 δισεκατομμύρια byte δεδομένων, που ισοδυναμούν με 360.000 DVD! Περισσότερα από έξι megabyte δεδομένων για κάθε άτομο την ημέρα. Αύξηση 40% το έτος.

     Τι γίνεται με αυτό τον βομβαρδισμό μαζικών δεδομένων; Τι απ’ όλα αυτά κατανοούμε; Πώς λειτουργεί ο ανθρώπινος εγκέφαλος; Πώς θα μπορούσε να βελτιωθεί η αφομοίωση και η κατανόηση του τεράστιου όγκου πληροφοριών; Βήματα στην απάντηση αυτών των περίπλοκων ερωτημάτων επιχειρεί ένα ενδιαφέρον ευρωπαϊκό ερευνητικό πρόγραμμα, με τη συμμετοχή 16 ιδρυμάτων από εννέα χώρες. Μεταξύ αυτών, και το Ινστιτούτο Τεχνολογιών Πληροφορικής και Επικοινωνιών (ΙΠΤΗΛ) του Εθνικού Κέντρου Ερευνας και Τεχνολογικής Ανάπτυξης (ΕΚΕΤΑ), από τη Θεσσαλονίκη.

Κατάργηση Πανελληνίων: μια πρόταση

του Ανδρέα Ζαμπούκα

   

     Οι Πανελλήνιες Εξετάσεις εισαγωγής στα πανεπιστήμια πρέπει να καταργηθούν για πέντε βασικούς λόγους.

    Είναι ένας αναχρονιστικός θεσμός που αποτελεί εργαλείο άσκησης πολιτικής από την εκάστοτε κυβέρνηση. Μαθητές και οικογένειες σέρνονται πίσω από τις πονηρές σκέψεις της κάθε κομματικής ηγεσίας, χωρίς δυνατότητα απόδρασης από το σύστημα.

  Πρόκειται για ένα καθαρά ταξικό σύστημα καταξίωσης των νέων, δεδομένου ότι αποπροσανατολίζει το 70% των μαθητών, σε άλλες κατευθύνσεις από αυτές που θα μπορούσαν να αποδείξουν τις ικανότητες τους. Το παιδί της φτωχής ή μεσαίας οικογένειας εισάγεται σε κάποια σχολή που δεν επιθυμεί και ακολουθεί λάθος επάγγελμα (δεν ενδιαφέρομαι μόνο για τις εξαιρέσεις των άρτιων προσωπικοτήτων). Αντίθετα, το παιδί της ευκατάστατης οικογένειας βρίσκει πάντα τον τρόπο να σταδιοδρομήσει, είτε κάνοντας καλύτερη προετοιμασία, είτε σπουδάζοντας στο εξωτερικό.

5 λόγοι για να σταματήσουμε να λέμε “Μπράβο!”

του Alfie Kohn

   Είτε βρίσκεσαι σε μία παιδική χαρά, σε ένα σχολείο,ή σε κάποιο πάρτι γενεθλίων μία φράση επαναλαμβάνεται συνεχώς: “Μπράβο!” Ακόμα και μικρά βρέφη επαινούνται που χτυπούν με τα χέρια τους παλαμάκια! Πολλοί από μας ξεστομίζουμε αυτές τις κρίσεις στα παιδιά μας σε σημείο που να αποτελεί σχεδόν ένα λεκτικό τικ.

   Υπάρχουν πολλά βιβλία και άρθρα τα οποία συμβουλεύουν ενάντια στη σωματική τιμωρία, από το κοινώς λεγόμενο “ξύλο” ως την απομόνωση (το λεγόμενο “time out” ή “καρεκλάκι σκέψης”). Κάποιες φορές αμφισβητείται και η πρακτική της δωροδόκησης των παιδιών με αυτοκόλλητα ή φαγητό. Αλλά δύσκολα βρίσκεται μία αποτρεπτική κουβέντα γι’ αυτό που ευφημιστικά ονομάζεται “θετική ανατροφοδότηση”.

   Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, το θέμα δεν είναι να αμφισβητήσουμε τη σημασία της υποστήριξης και της ενθάρρυνσης στα παιδιά, την ανάγκη να τα αγαπάμε και να τα αγκαλιάζουμε και να τα βοηθάμε να νιώσουν καλά με τους εαυτούς τους. Ο έπαινος, όμως είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα.

Το θέμα δεν είναι τι διδάσκουμε εμείς, το θέμα είναι αυτά τι μαθαίνουν

“Έκανα μία καλή διδασκαλία, αν και οι μαθητές δεν έμαθαν”

   Μεταφράζουμε ένα πολύ ενδιαφέρον, κατά την γνώμη μας, άρθρο του Αμερικανού παιδαγωγού Alfie Kohn. Ο Kohn εστιάζει στην αλληλεπίδραση διδασκαλίας και μάθησης και ασκεί κριτική στην τάση να κρίνουμε την εκπαιδευτική διαδικασία με αποκλειστικό άξονα την πρώτη. Αυτό που μετράει δεν η διδασκαλία αυτή καθέ αυτή, αλλά η αλληλεπίδραση με τον μαθητή και σε τελική ανάλυση ο τρόπος που την βιώνει ο μαθητής. Ως εκ τούτου πρέπει να έχουμε ως αφετηρία και ως τελικό προορισμό την εμπειρία του παιδιού.

του Alfie Kohn

   Ποτέ δεν κατάλαβα όλη αυτήν την φασαρία γύρω από το παλιό αίνιγμα: “Εάν ένα δέντρο πέσει μέσα σε ένα δάσος και κανένας δεν είναι τριγύρω για να το ακούσει, αυτό παράγει ήχο;” Δεν είναι απλώς ένα ερώτημα για το πώς επιλέγουμε να ορίσουμε την λέξη ήχος; Εάν εννοούμε: “δονήσεις μίας συγκεκριμένης συχνότητας μεταφερόμενης μέσω του αέρα” τότε η απάντηση είναι ναι. Εάν εννοούμε: “δονήσεις που προκαλούν ερέθισμα στο ακουστικό σύστημα ενός οργανισμού” τότε η απάντηση είναι όχι.

   Πιο προκλητικός είναι, ίσως ο ακόλουθος γρίφος, που αποδίδεται μερικές φορές σε απρόθυμους εκπαιδευτικούς: “Έκανα μία καλή διδασκαλία, αν και οι μαθητές δεν έμαθαν”. Και πάλι όλα εξαρτώνται από τον ορισμό. Εάν η διδασκαλία εκλαμβάνεται ως μία αλληλεπιδραστική δραστηριότητα, μία διαδικασία διευκόλυνσης της μάθησης, τότε η πρόταση είναι αναληθής. Δεν έχει περισσότερο νόημα από την φράση: “Είχα ένα πλούσιο γεύμα, αν και δεν έφαγα τίποτα”. Αλλά τι γίνεται αν η διδασκαλία ορίζεται αποκλειστικά με όρους του τι λέει και τι κάνει ο δάσκαλος; Σε αυτήν την περίπτωση η δήλωση δεν είναι οξύμωρη. Είναι απλώς χαζή. Μία ανεπιτυχής διδασκαλία δεν οδηγεί οποιονδήποτε την έκανε να ρωτήσει: “Λοιπόν, τι θα μπορούσα να κάνω, ώστε να είναι πιο πετυχημένη;”

Εγκώμιο των άχρηστων γνώσεων

του Θανάση Γιαλκέτση

   Κυκλοφόρησε πρόσφατα και στη γλώσσα μας το βιβλίο του διεθνούς φήμης Ιταλού μελετητή Νούτσιο Ορντινε «Η χρησιμότητα του άχρηστου» (μτφρ. Ανταίος Χρυσοστομίδης, «Αγρα», 2014). Ο Νούτσιο Ορντινε διδάσκει ιταλική λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της Καλαβρίας. Η ακόλουθη συνέντευξή του δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Micromega».